Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Παιδαγωγική Ακαδημία απέκτησε ιδιαίτερο ρόλο. Αφού η Βόννη είχε επικρατήσει έναντι άλλων πόλεων ως τόπος διεξαγωγής του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου, τα εγκαίνια του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκαν στο Μουσείο Koenig, αλλά οι πραγματικές εργασίες έλαβαν χώρα στο κτίριο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Αυτό έχει μακρά ιστορία, η οποία χρονολογείται από το 1926.
Τη δεκαετία του 1920, η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών στην Πρωσία αναδιοργανώθηκε έτσι ώστε να απαιτούνται απολυτήριες εξετάσεις και πανεπιστημιακό πτυχίο για τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κρατικό υπουργείο αποφάσισε να ιδρύσει τρεις "ακαδημίες εκπαίδευσης δασκάλων" για τα επόμενα δύο χρόνια, συμπεριλαμβανομένης μιας στην επαρχία του Ρήνου, με τη Βόννη να υπερισχύει έναντι του Ντίσελντορφ και της Κολωνίας.
Πρώτη προσωρινή λύση στο Wilhelmschule
Το Wilhelmschule λειτούργησε αρχικά ως προσωρινή στέγαση, η οποία εγκαινιάστηκε ως ακαδημία την 1η Μαΐου 1926 μετά από διάφορες μετατροπές. Ένα νέο κτίριο ανεγέρθηκε μεταξύ 1930 και 1933 στα νότια της Βόννης σύμφωνα με σχέδια του Martin Witte.
Αν και δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί πλήρως, η Pädagogische Akademie εγκαινιάστηκε στις 2 Οκτωβρίου 1933, αλλά είχε προηγουμένως μετονομαστεί σε "Hochschule für Lehrerbildung" από τον Υπουργό Παιδείας του Ράιχ τον Απρίλιο του 1933 και κατά συνέπεια λειτούργησε με τη ναζιστική έννοια τα επόμενα χρόνια.
Το πανεπιστήμιο έκλεισε το 1939 λόγω του πολέμου.
Τον Μάιο του 1946, η Παιδαγωγική Ακαδημία επαναλειτούργησε με εντολή των βρετανικών αρχών κατοχής.
Όταν το κτίριο της Ακαδημίας χρησιμοποιήθηκε για το Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο από το 1948 και ως μέρος του Bundeshaus από το 1949, η Παιδαγωγική Ακαδημία μετακόμισε στο αναδιαμορφωμένο Karlsschule στο Nordstadt. Μεταξύ 1957 και 1965, κατασκευάστηκε ένα νέο κτίριο στην Römerstraße και προστέθηκαν επεκτάσεις τη δεκαετία του 1970.
Το παλιό κτίριο της Ακαδημίας επανασχεδιάστηκε από το 1948 από τον αρχιτέκτονα Hans Schwippert, οι εργασίες μετατροπής ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1949 και η τελετή της στέψης πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαΐου. Το κτίριο θα ήταν πλέον διαφανές, σύμφωνα με το δημοκρατικό μοντέλο. Το παλιό κτίριο και η νέα νότια πτέρυγα περιλάμβαναν αίθουσα ολομέλειας, αίθουσες ανάγνωσης και γραφής, βιβλιοθήκη, αίθουσες εργασίας, αίθουσες συνεδριάσεων κοινοβουλευτικών ομάδων, αίθουσες επιτροπών, ραδιοφωνικά στούντιο, αίθουσες διοίκησης και τυπογραφείο. Η νεόκτιστη βόρεια πτέρυγα στέγαζε τα γραφεία των εκπροσώπων του κράτους, αίθουσες συνεδριάσεων και γραφεία.
Όλο το συγκρότημα ήταν έτοιμο για χρήση από τις 15 Αυγούστου 1949. Στις 7 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της συγκρότησης της Μπούντεσταγκ, και στις 12 Σεπτεμβρίου, όταν η Ομοσπονδιακή Συνέλευση συνήλθε για να εκλέξει τον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο, οι πρώτες σημαντικές συνεδριάσεις πραγματοποιήθηκαν στο νέο κτίριο, γνωστό πλέον ως Bundeshaus.
Οι εργασίες επέκτασης πραγματοποιήθηκαν το 1951 και το 1953, ενώ ακολούθησαν περαιτέρω αναδιαμορφώσεις τις επόμενες δεκαετίες.